Zion

Vandaag ging de reis van Zion naar Bryce Canyon.
Het was niet zo een lange rit dus we hadden de tijd om het Zion National Park in te gaan. Eerst moest er dus goed worden ontbeten. Het werden pannenkoeken die echt letterlijk zo groot waren als een koekenpan en de dikte hadden van een Amerikaanse pannenkoek, dik dus. Die moesten we er maar meteen afwandelen dus op naar het bezoekerscentrum van het park. Vanaf daar gaan er bussen die je bij verschillende wandelroutes afzetten. Wij gingen voor de makkelijke routes omdat we niet echt uitgerust waren voor een flinke klim. Er waren routes van een half uur tot wel een paar dagen, dan krijg je wel een idee hoe groot het gebied is.
Onze eerste stop was wheaping mountain, hier stroomt er water langs de berg naar beneden  waardoor de flora ook op die manier groeit, hangend naar beneden.
Onze tweede stop werd een wandeling langs een rivier hier was het vooral de fauna die opviel, hertjes, eekhoorns, salamanders en vlinders, het leek wel Artis, maar hier lopen de dieren vrij rond en komen ze vrij dichtbij. Omdat iedereen die hier komt, de natuur respecteert zijn de beesten ook niet bang geworden van mensen. Heel bijzonder hoe de hertjes gewoon door grazen terwijl je er vlak naast staat.
Na de wandelingen was het tijd om verder te rijden richting Bryce Canyon. Ook tijdens deze rit moesten we weer dwars door een berg maar deze was niet verlicht. In groepjes rijdt je door de berg om er aan de andere kant weer uit te komen, gelukkig dat dat in groepjes gebeurt want zowel alleen, als met veel verkeer zou het een stuk enger zijn. 
Onderweg kleefde er ineens een politieauto met zwaailichten en sirenes aan m'n bumper. Ik probeerde snel te bedenken wat ik verkeerd gedaan zou kunnen hebben. Te hard was niet mogelijk want er zaten 2 slakken voor me die het me onmogelijk maakten om gas te geven. Ik bleef maar in m'n achteruitkijkspiegel kijken of ik behalve alle toeters en bellen ook een stopteken zag en omdat ik die niet zag, bedacht ik me dat hij me misschien beter kon inhalen om me te laten stoppen. Ooooh stoppen!!! Moet ik misschien stoppen??? André wat moet ik nu doen? Wil hij dat ik stop??? Waarop André heel droog opmerkte dat ik de auto maar aan de kant moest zetten. Toen ik dat deed en klaar was voor een confrontatie met misschien wel heel geïrriteerde agenten omdat ik niet meteen stopte, reden ze door!!!! Pfff dus dat was het, ze wilden er langs en zelfs de politie gaat hier niet over een door getrokken streep! Brave dienders.
De weg naar Bryce verliep verder vredig door de bergen die zowel rood als wit kleurden om dan ineens wel in een heel groen gebied uit te komen.
Het lijkt wel alsof we het gebied van de indianen hebben verlaten voor een cowboy dorp, tegenover ons hotel is dan ook een rodeo.
In dit gebied zijn er bergleeuwen en beren, en natuurlijk was André weer op zoek naar wilde dieren maar ook nu weer stuiten we alleen maar op lieve hertjes. Gelukkig maar want ik ben nu al in de war, bij wie je wat moet doen?! Geloof dat je de beer niet mag aankijken en heel veel geluid moet maken, en de leeuw juist wel aankijken en stil zijn, maar het kan goed zijn dat ik nu alles al door elkaar heb gehaald dus laten we het maar bij hertjes houden deze reis.
Maar nu is het tijd om schaapjes te tellen want ik val om van de slaap na weer zoveel nieuwe indrukken vandaag. 1, 2, 3, 4,....zzzzzzz