Bryce Canyon/Lake Powell

Na een goed ontbijt ging de reis weer verder naar Lake Powell maar niet voordat we de Bryce Canyon hadden bewandeld. We reden naar het Sunrise Point maar tegen de tijd dat wij daar aankwamen was het zonnetje allang op. Geheel in stijl op m'n spierwitte All stars en m'n designer tas over m'n schouder, was ik geheel misplaatst tussen de mensen op bergschoenen met rugzakken op. Maar uiteindelijk zagen we allemaal hetzelfde en dat was adembenemend mooi. We daalden af in de Bryce Canyon en hoe lager je komt, hoe kleiner je je voelt. Tussen enorme pilaren wat iets weg heeft van stalagmieten, maakten we een halve ronde in het dal. Eenmaal weer boven dachten we dat de wandeling naar het beste uitzichtpunt dan wel zou meevallen maar dit was ook een flinke wandeling. Eenmaal bij het uitzichtpunt bleek dat je er ook met de auto heen kon maar bij het punt ben je toch stil van het uitzicht dus konden we mooi even uit hijgen. Als je het dal in keek had het iets weg van het terracotta leger in Xian maar daar waren de soldaten grijs en hier zijn alle pilaren wel in terracottakleur, m'n schoenen ondertussen overigens ook. Na van het uitzicht genoten te hebben, daalden we af naar de auto om daarna met de auto naar het hoogste punt te rijden, Rainbow Point. Hier lijk je wel het hele gebied te kunnen overzien en het is tevens het eindpunt van het park dus het beginpunt van onze rit naar Lake Powell. Onze koffiestop hielden we in Kanab. Deze plaats is vaak gebruikt als decor in western films en langs de weg in de berm zie je af en toe een foto met uitleg over films die hier zijn gedraaid. Bij The Rocking V Café bestelden we koffie en een stukje huisgemaakte citroentaart die was uitgeroepen tot lekkerste taart in het dorp, en lekker was ie! We zijn ook nog even naar het kneuterige Hollywood museum geweest. Dit is eigenlijk een achtertuin van een winkel die is ingericht als western dorpje. Geloof dat het allemaal ooit eens als decor in films is gebruikt maar anno 2014 met alle special effecten van nu kun je je dat niet meer voorstellen. Toen we de auto instapten om het laatste stukje te rijden, bleek dit nog best een stuk te zijn. De TomTom gaf aan dat we er na 20 minuten waren maar toen de TomTom aangaf dat we na 62 mile pas moesten afslaan, werd het ons duidelijk dat we een tijdzone zouden passeren en de klok een uur terug ging. Maar dat extra uurtje rijden werd beloond met een extra uur in weer een mooie omgeving. Als je aan komt rijden lijkt het wel een fatamorgana als je in deze omgeving ineens tegen een meer met complete marina aanrijdt. Bij het inchecken in het hotel vroeg ik dan ook meteen; wat is de specialiteit hier in deze omgeving? Ik neem aan zo bij het meer dat jullie veel vis hebben! Maar de receptioniste was geloof ik een beetje verbaasd over deze vraag en antwoordde met; Euh..onze specialtiteit? Euh...hamburgers. Achter mij hoorde ik iemand lachen maar ik durfde niet om te kijken omdat ik niet wist welk gedeelte van het gesprek hij zo grappig vond. Maar uiteindelijk eindig ik onze avond toch met een lekker visje. Zo vreemd was mijn beredenering dus niet ;) Ik voel me hier dan ook als in een vis in het water met lekker eten en een goed wijntje!