Dag 12 in Osaka

Gisteravond was ik zo moe dat in als een blok inslaap viel en niet eens de moeite kon nemen om de wekker te zetten maar als vanzelf werd ik om 7.00 wakker. Nog even een paar keer draaien en om 8.00 stonden we dan toch maar op om onze baantjes te trekken voor het ontbijt.

Na het ontbijt zijn we met de metro naar Ikeda gegaan. Ikeda is de geboorteplaats van de uitvinder van de Cup Noodles,Momofuku Ando. In 1958 heeft hij Chicken Ramen uitgevonden en gelijk met mij in 1971 zijn de Cup Noodles geboren. Dezelfde Cup Noodles die wij ook in onze supermarkt hebben liggen. Noodles zijn hier zo een beetje de eerste levensbehoefte van de Japanners dus is hier een museum van, Cupnoodles Museum. Helaas was alles in het Japans maar mocht je met kinderen naar Japan reizen dan is een bezoekje aan dit Museum echt leuk! Je kunt zelfs een heuse workshop volgen om zelf je eigen noodles te draaien maar daar moet je voor reserveren. Wij zijn door het museum gelopen en zagen pas later dat je een audiotour in het Engels mee kon krijgen maar door plaatjes kun je best wat begrijpen. Uiteindelijk kom je in een soort van steriele fabriek waar je je handen steriel moet maken een lege cup uit de automaat trekt en door iemand een tafel wordt aangewezen waar er speciale stiften liggen in alle kleuren om je eigen cup te ontwerpen. Daar zaten we in een zaal met allemaal volwassen mensen, enkel Japanners, onze cup te kleuren. Toen we klaar waren mochten we doorlopen naar de dames in de fabriek en daar kon je je eigen cup noodles samenstellen. Zij deden eerst de noodles erin, je draait zelf aan een wiel om ze in de cup te doen en daarna wijs je de volgende dame aan wat je erin wilt. Ik koos voor de originele kruiden met boontjes, mais, garnaaltjes en stukje gedroogd iets(?) in de vorm van de cup noodle mascotte, een geel kuikentje. De volgende dame sluit hem af en daarna gaat hij door vacuümmachine en hij rolt van de band zoals ze ook in de supermarkt liggen maar dan met ons ontwerp. Daarna kun je hem in een plastictasje doen welke je kunt opblazen als een soort ballon. Het museum lijkt erg populair en het hele dorpje draagt de mascotte van de cup noodle.

Maar nu was het tijd voor een wat volwassener uitstapje, het Whisky museum. Weer op de trein en nu naar Yamazaki van de wereldberoemde Yamazaki Whisky. Drie generaties lang winnen ze prijs na prijs en hebben ze ondertussen wat Whisky fabrieken in andere landen overgenomen waaronder de bekende naam Jim Bean. Zelf ben ik helemaal geen Whisky drinker maar André kan een goede Whisky wel waarderen dus eindigend met een proeverijtje van drie oude Whisky’s na het museumbezoek was wel een feest voor hem. Heb ze overigens wel geproefd en moet zeggen, er zat smaak aan. Normaal voel ik enkel de alcohol in m’n mond branden maar nu proefde ik door de alcohol daadwerkelijk iets maar ik was blij met m’n watertje in deze warmte vandaag.

Eenmaal terug bij het hotel was het alweer 17.00 en om 19.30 hadden we gereserveerd bij een krabrestaurant, een kwartiertje lopen van het hotel. Dus even bijkomen en een drankje doen en weer door... Bij het restaurant aangekomen bleek onze reservering voor morgen te zijn maar hij kon het omzetten naar vandaag. Onze schoenen moesten uit en op pantoffels die steeds uitvlogen omdat ze en te groot waren en super glad sloften we naar onze eigen eetkamer. De kaart was enkel in het Japans dus we kregen de IPad waar we op de site het menu konden bekijken. De deur ging dicht en we konden de telefoon gebruiken die er stond als we eruit waren wat we wilden bestellen. Je kunt hier alleen maar krab eten dus makkelijk zou je denken, tot je de kaart ziet! We gingen uiteindelijk voor een menu met krab op alle mogelijke manieren bereid en onbereid. Want ja we hebben dus ook rauwe krab gegeten! Het was echt super vers en super lekker maar ik zou toch niet zo snel meer rauwe krab eten maar dat is meer om het idee. We hebben het behalve rauw ook gekookt, als sushi, van de grill en in een hotpot gekregen. 7 gangen krab en tot slot een bakje met wat fruit. Als ik zeg wat fruit dan bedoel ik in dit geval 3 stukjes fruit. 1 partje sinaasappel, 1 stukje ananas en 1 druif. Maar eerlijk, ook dit smaakte erg goed. We hadden de druiven natuurlijk al bij de groentejuwelier in Tokyo gezien en weten nu hoe duur die kunnen zijn. Gezien de grootte en smaak van deze druif moet deze zo €2 zijn geweest, maar die hebben wij maar mooi geproefd en hij smaakte me goed net als de 7 gangen daarvoor. 

Na het eten in onze eigen eetkamer, begaven we ons weer in de drukke straten van Namba District en tegen de tijd dat we het hotel hadden bereikt was het eten verteerd, want hoeveel we ook hebben gegeten, alles was licht verteerbaar. Maar toch moet we ons maar op die +-23.000 stappen per dag houden om nog in vorm te blijven met al dat lekkere eten hier!

Maar je verbrand 0,9 calorie per kilo / per uur tijdens het slapen dus ik denk ik dat ik zo maar eens wat calorieën ga verbranden dus Oyasuminasai allemaal!l