Dag 11 in Osaka

In het hotel waar we nu verblijven is er een zwembad en jacuzzi dus vanmorgen stonden we weer vroeg op want ik had bedacht dat ik wat baantjes wilde zwemmen voordat we zouden gaan ontbijten. Na 20 baantjes getrokken te hebben, stapten we het zwembad uit en hoewel het geen topprestatie was die we hadden geleverd, stond de badmeester klaar met 2 koude flesjes water. Na de ‘inspanning’ was het tijd voor ontspanning dus nog even de jacuzzi in en we waren klaar om de dag te beginnen. Best lekker wakker worden zo op deze manier. Helemaal fris en wakker gingen we naar de bovenste etage (36) om te ontbijten. En OMG wat was het moeilijk kiezen wat te gaan eten want er was zo ontzettend veel, ook fruit!!! Met een bescheiden ontbijt en goede koffie keken we uit over de stad die verlicht werd door de felle zon. Tot nu toe hebben we het zo getroffen met het weer want de voorspelling was dat we het hier misschien 2 dagen droog zouden houden maar tot toe hebben we 2 avonden regen gehad en is het verder droog gebleven. Maar nu voorspellen ze voor donderdag en vrijdag toch weer regen maar ja we hadden donderdag ook al in het vliegtuig kunnen zitten.

Ondertussen ben ik wel flink geprikt door een Japanse mug die enkel maar oog voor mij had en André zeker niet zag liggen. Als ik me had verlaagd tot sommige gasten die wij in het hotel ontvangen, had ik nu om een refund kunnen vragen maar wij gingen naar de drogist om iets tegen de jeuk te halen. Ik liet de dame achter de kassa een van de muggenbulten zien en vroeg of ze daar iets tegen hadden. Ze zette een bordje bij haar kassa, verwijzend naar de kassa ernaast en liep met ons mee. Er waren verschillende opties maar één tubetje zou de beste zijn. Toen ik op het doosje keek, zag ik allerlei insecten staan maar ik herkende in niet één van ze een mug. Zal ze wel begrepen hebben dat ik gestoken ben door een mug? En alsof we het hadden afgesproken, begonnen André en ik tegelijk met onze handen te wapperen en zoemgeluiden te maken en stonden we ons daar belachelijk te maken als reuzenmuggen want ze begreep het woord mosquito en ja het was ook voor muggenbulten.

Even later liepen we onder de brandende zon naar het kasteel van Osaka. Eigenlijk heb je hier wel een audiotour en halve middag voor nodig maar veel tijd hadden we niet want we hadden gereserveerd in een restaurant in Kobe om Kobebeef te eten. We zijn dus enkel naar boven gegaan met de lift en met de trap naar beneden gegaan maar hebben niet alle verdiepingen van het museum bezocht.

Na het kasteel zijn we even naar het hotel gegaan om nog even op internet de opties te bekijken voor de laatste 2 nachten. Maar al snel gingen we weer naar het station om de trein naar Kobe te nemen. 

Kobe is weer heel anders dan wat we tot nu toe van Japan hebben gezien. Misschien was het de wijk waar we door heen liepen, de wijk waar de eerste buitenlanders zich hebben gevestigd en wat nu een wijk is waar enkel de dure merken als Miu Miu, Hermes, etc, zijn gevestigd maar de mensen leken meer westers gekleed, moderner ook. Zelfs het koffietentje waar we langs kwamen, had zo in Parijs kunnen zijn. 

Veel tijd om Kobe te ontdekken hadden we niet want we hadden gereserveerd voor 17.00. Je moet hier ver vooruit reserveren en er zijn 4 tijden dat je kunt eten, 2 in de middag en dan voor het diner om 17.00 of om 19.00. Het is een klein familie restaurantje en ze nemen max 7 personen per shift aan binnen een kwartier heb je het gevoel deel uit te maken van deze lieve familie. De zoon kwam aan de bakplaat en entertainde ons niet alleen met zijn bakkunsten maar ook met zijn grappen. De sfeer was goed maar het eten overtrof alles! Kobe Beef is Wagyu vlees dus goed/beter/beste-leven vlees van koeien die bier drinken en elke dag worden gemasseerd. Maar enkel de allerhoogste gradatie van de Wagyu mag Kobe Beef genoemd worden. Ik ben eigenlijk niet zo een vleeseter maar dit was niet normaal lekker. Er zit veel vet in dat door het masseren niet aan de rand zit maar waardoor het vlees er rauw als een stuk marmer uitziet. Doordat het vet en het vlees met elkaar vermengd zit, is het het malste vlees dat je je kunt bedenken, het smelt gewoon weg tijdens het eten. Ik ben voor het welzijn van de dieren maar van deze koe ben je zeker dat hij een leven heeft gehad waar menigeen jaloers op kan zijn. Maar gelukkig ben ik meer van de groente want na dit is toch niet meer te evenaarden en van groente kan ik blijven genieten. Nadat we klaar waren met eten, werden we verzocht om van de bakplaat naar een tafeltje te verhuizen waar we een dessert kregen en koffie en waar papa ons twee zelfgemaakte kaarten gaf en met een plattegrond uitlegde wat er op de foto stond. Mama kwam ook nog even aan tafel een praatje maken maar toen moesten we toch echt weg en afscheid nemen van onze nieuwe familie. Het laatste blik stroopwafels had ik voor hun bewaard en terwijl ik nog even dacht, moet ik dat nou wel doen elke keer die dingen meenemen vanuit Nederland, waren zij er zo blij mee dat ik dit toch maar blijf doen. 

Voldaan rolden we naar het station om de trein terug te nemen naar Osaka. Bij station Osaka waar we over moesten stappen, hebben we nog even rondgekeken of we de laatste dagen misschien in deze wijk moeten verblijven maar daar misten we toch echt het drukke leven als waar we nu zitten bij station Namba. We blijven dus maar in Namba waar ik elke avond nog even kan drummen, zo ook vanavond! Konbawa!