San Francisco

Geloof dat ik gisteravond al in slaap was gevallen voordat m'n hoofd het kussen raakte. 

Werd 's nachts nog even wakker omdat André uit bed was gestapt, wilde hem vragen of alles goed ging maar dacht dat ik daar de kracht niet voor had. Vanmorgen bleek dat ik het toch had gevraagd maar al voor het antwoord in slaap was gevallen.

Om 7.50 ging de telefoon, het was de dame van het reisbureau en ze stond in de lobby.
Het vage verhaal over UPS die het wel had gebracht maar weer had meegenomen en naar ander hotel had gebracht, bleek een vaag verzinsel. Om tijd te rekken om het beter uit te zoeken?! De dame van het reisbureau zei dat ze het altijd persoonlijk naar hotel brengen en verdere uitleg geven dus UPS is nooit geweest, althans niet voor ons.
Met een tasje vol vouchers, info en plattegronden en ondertussen klaarwakker gingen we weer naar boven en maakten we ons maar meteen klaar om op pad te gaan.
We wilden ontbijten bij Dotties True Blue Café en na een wandeling door een buurt met bijna alleen maar verslaafde mensen op straat, hadden we Dotties gevonden. Herkenbaar aan de lange rij voor de deur dus vast de moeite waard om aan te sluiten.
Het wachten werd beloond met een goed ontbijt en de beleving dat je terug in de tijd stapt.
Muziek die als je het op de radio hoort, je meteen van zender verandert maar hier aangenaam klonk omdat het zo bij het hele plaatje hoorde.
We moeten nog even wennen dat een light side order voor ons een zwaar ontbijt is dus met een tafel vol pannenkoeken, pap met noten, fruit, kwark, jus d'orange en koffie begonnen we de dag. Het bleek genoeg tot het diner.
We hadden kaartjes gekocht voor de hop on, hop off gekocht en gingen voor het hele rondje maar het bleek de hop on, kicked off-lijn te zijn want bij Fisherman's warf bleek begin/eindpunt te zijn dus daar moet je er weer af en in rij aan te sluiten om er weer op te gaan. Amerikaanse logica. Maar we hadden ons rondje toch al bijna af en ondertussen was het spitsuur en was lopen sneller.
Ik heb de gave om in eigen stad te verdwalen maar in het buitenland is mijn oriëntatie daarentegen perfect dus ik fungeer hier als TomTom.
Al winkelend bereikten we het hotel maar konden ook meteen weer weg aangezien we hadden gereserveerd bij restaurant Vicoletto bij Washington Square en het openbaar vervoer nog niet onder de knie hebben, dus het werd weer lopen.
Onderweg hebben we eindelijk een taxi kunnen krijgen en dwars door China town reden we naar het restaurant en beseften we ons weer dat 2 dagen echt te kort is.
Vicoletto was een leuk klein restaurantje gerund en bemand door Italianen en met een kleine kaart waarvan sommige gerechten nog wegvielen omdat het al op was.
Een beetje jammer was het wel dat ze toch wel een beetje veramerikaanst waren want knoflook gebruiken ze niet.
Lopend gingen we weer terug naar het hotel en zagen toen dat er in deze buurt veel leuke restaurants waren.
In een Chinese supermarkt kochten we een koelbox die ons de rest van de reis met gekoelde drankjes zal verfrissen en toen was het alweer bedtijd. 

Morgen beginnen we aan onze roadtrip.....