Grand Canyon

Om 5.00 vanochtend was ik klaar wakker door een fluitconcert van de vogels. Ik weet niet of ze aanhoudend floten of ze elkaar steeds aflosten maar het bleef doorgaan tot we uiteindelijk maar om 7.30 opstonden.
We hadden we een lange rit voor de boeg en gelukkig redde de auto het tot de tank en wij tot de diner in Gomez. Op de heenweg trok deze diner al mijn aandacht maar ik denk ieders aandacht doordat hij van aluminium is gemaakt en glimt alsof hij net is opgepoetst, heerlijk kitsch en vooral erg fout dus daar wilde ik ontbijten!
Binnen leek iedereen gecast te zijn voor deze ontbijtscene. De klandizie bestond uit een tienermoeder met haar zoontje, net van de melk en kreeg nu al cola en reageerde hier nogal op door af en toe te krijsen, een jong gezin met 6!!! kinderen. Verder was het vooral ouder publiek waarvan een dame met een beademingsapparaat op haar rollator en een ouder stel die om 9.30 al aan de hamburgers zat. En opvallend was dat alle mannen jong en ouder, allemaal een baseball pet op hadden.
Na een goed ontbijt gingen we de weg weer op en dat werd weer 1 rechte weg naar de Grand Canyon. 
Op 1 rechte weg zonder enige afleiding links of rechts van de weg, is een tussenstop een aangename afleiding en waar kun je dat beter als nieuwe Denny's fan dan bij Denny's!!!
Het lijkt wel alsof de toeristen voor de bekende namen als Subways en Starbucks gaan terwijl Denny's the place to be is als je the real world wilt zien. Met een milkshake in een glas waar die in hoort en met liedjes als 'rock around the clock' op de achtergrond kun je je niet voorstellen dat toeristen met z'n allen bij de Starbucks gaan zitten.
Als hardcore fan wilde ik dan ook een koffiebeker van ze maar normaal koop je die nadat je daar eerst ongelimiteerd koffie uit hebt gedronken tijdens je bezoek. Ik zag dat er 4 verschillende zijn die je kunt sparen maar omdat ik er maar 1 wilde en dan ook nog eens zelf de tekst uit wilde kiezen, ging het alleraardigste meisje achter de kassa naar de spoelkeuken om alle 4 verschillende teksten voor me tussen de vuile vaat te zoeken. Ik ging voor de tekst die mij het beste staat; At a diner, a cup of coffee is never half empty. Zie zelf ook eerder een glas half vol ipv half leeg dus dit werd MIJN Denny's beker. Nog niet afgewassen maar wel ingepakt kreeg ik m'n beker mee. 
De rit ging verder naar de Grand Canyon waar ik bij de ingang van het park onze parkenpas en mijn rijbewijs als identiteitsbewijs liet zien. De meneer in het hokje riep meteen; aaaah uit Holland en begroette ons in het Nederlands en graaide meteen iets uit z'n borstzak en liet het ons zien. Ik dacht dat hij geridderd was en stootte André enthousiast aan en zeg; Kijk nou, hij is geridderd! En gelijk erachteraan vertelde hij in welk jaar hij de Nijmeegse vierdaagse had gelopen. Oeps, die had ik moeten herkennen! Dat er mensen zijn die zoooo trots zijn met die medaille dat ze die dag in, dag uit bij zich dragen?! Ik wilde maanden het woord wandelen niet eens meer horen en het woord gladiool gebruikte ik alleen als in, wat een rare gladiool, laat staan dat ik mijn medaille aan iemand liet zien. Blaren heb ik niet gehad maar ik werd geen leuk mens van dat gewandel. Als iemand enthousiast een potje met vet liep te zingen, wenste ik dat potje met vet ver in z'n ....
Maar nu geen slechte herinneringen ophalen maar mooie ervaringen delen.
De uitzichten zijn hier groots en fenomenaal maar mijn god wat is dit hoog!!! Zo een weg dat je denkt dat je langs struiken rijdt maar het boomtoppen blijken te zijn. 
De beste uitzichten worden aangegeven zodat je de auto kunt parkeren om van het uitzicht te genieten en foto's te nemen. Nadat ik een foto van André had genomen en een meisje vroeg of ze ons samen op de foto moest zetten, zeiden we in koor: ja/nee. André, ja omdat het wel een heel mooi uitzicht was en ik, nee omdat ik het heel hoog vind en ik niet van m'n plaats af durfde, maar ik maak wel een foto van jullie zei ik.
Ik buk en maak een foto terwijl ik André achter me hoor zeggen dat ik beter niet kan bukken. Ik keek nogmaals door het scherm en vond dat het uitzicht daardoor nog beter uitkwam dus ik praat André tegen en zeg dat ik juist wel moet bukken. Hoorde nog wel dat hij zei; toch kun je beter niet bukken. Ik maakte een paar foto's van ze want uitzicht was echt geweldig en André maakte ondertussen een foto van zijn uitzicht. Toen ik klaar was met de fotoshoot liet André mij de foto zien die hij had gemaakt en zei droog; kijk daarom zei ik dat je beter niet kon bukken! Oeps, dit uitzicht was iets minder geweldig. Omdat de lucht dezelfde temperatuur heeft als m'n lichaam, had ik niet door dat m'n broek onder de string-grens hing, best wel ver onder die grens. Ik hoop maar dat al die mensen met camera's die achter en boven mij stonden verblind waren door het mooie uitzicht van de Grand Canyon en m'n achterwerk binnenkort niet naar boven komt als men Googled op Bil Canyon of Butt Canyon.
Maar ja ik moet mijn beker half vol blijven zien...ze staan dan wel in het rijtje van mooie uitzichten, Grand Canyon, Bryce Canyon...