Grand Canyon / Phoenix

Nou het was een lange dag na een onrustige nacht!
Vandaag zou letterlijk het hoogtepunt zijn van de reis. Na hoge bergen bereden te hebben, zouden we vandaag de lucht in gaan met een helikopter. Totaal geen held als het om hoogtes gaat, had ik mezelf gisteravond proberen te verdoven met een Margarita maar dit resulteerde alleen tot een nachtmerrie. Ik droomde dat we in de helikopter zaten en de piloot op een verkeerde knop had gedrukt en ons nog net even kon uitleggen wat er mis was gegaan voordat we ondersteboven hingen. De volgende dag zou hij met een stuntshow meedoen en deze hele show had hij vast geprogrammeerd onder deze knop dus met 1 druk op de knop deden wij mee in de generale repetitie. Die 1 druk op de knop die in m'n droom voor kwam, komt denk ik door de knop die ik elke dag indruk om mijn stoel op mijn stand te zetten die ik in het geheugen heb gezet in de auto maar zal dat op z'n kop staan dan door die ene Margarita komen?!  
Maar ja het was zo ver....we kregen een buideltje om waar een zwemvest in zat, maar een parachute leek mij persoonlijk handiger. In de helikopter moesten we nog even het geluid testen en ik testte of hij mij kon horen, dat kon hij. Ik vroeg of hij mijn geluid voor de zekerheid even uit kon zetten want ik was niet zeker of ik zou gaan gillen. Aan de reacties door mijn koptelefoon, bleek niet alleen de piloot mij te horen maar de rest van de passagiers ook, oeps. Mijn microfoontje boog ik dus maar zo ver mogelijk weg van m'n mond. Maar hoe dapper, ik heb niet gegild!!! Ik werd zelfs helemaal zen daar in de lucht.
Het ging me zelfs te snel voorbij, nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.
Met dank aan Marjorie (Best Western NL) mochten we voorin zitten en wat een geweldig uitzicht heb je dan (nog heel erg bedankt Marjorie!). 
Nog helemaal in de wolken, stapten we in de auto om verder te rijden naar Phoenix.
Halverwege was het tijd voor koffie. We sloegen af van de weg en kwamen ergens terecht waar er een restaurant stond dat niet open leek te zijn maar waar er met foute neonletters het woord 'OPEN' scheen. Naar binnen kijken ging niet dus we waagden ons door de deur en kwamen binnen bij de voorloper van Denny's. Alles van hout met skai banken waar hier en daar een gaatje zat dat provisorisch was dichtgeplakt, op de tafels een vaasje met een zelf geplukte bloem. Houten ventilatoren aan het plafond, van die foute met een paar lampen eronder. Overal lambrisering dat ooit eens in de mode is geweest maar dat nu verklapt dat dit restaurant jaren onveranderd is gebleven. We werden nogal lomp welkom geheten door een hele grote dame (als in vooral erg lang) in een hele korte broek en hemdje met ongekamde haren. Voorzichtig vroeg ik of we nog konden ontbijten, het antwoord was heel kort; ja, en ze meldde dat we konden gaan zitten waar we wilden. Niet veel later zaten we aan grote mokken koffie die constant bijgevuld werden en de lekkerste wentelteefjes die ik ooit heb geproefd. De dame was misschien wat lomp maar zeker niet onaardig. Al haar gasten kende ze bij naam en iedereen kreeg even haar aandacht en de laatste nieuwtjes te horen uit de omgeving. Wie met wie ging trouwen, wat het beroep was van de bruidegom, etc., en als zij dan weer wegliep hadden de mensen die deze nieuwe info hadden gekregen, weer gesprekstof om mee verder te gaan met elkaar.
Na even deel gemaakt mogen hebben van deze gemeenschap en een buik vol wentelteefjes omdat ze echt TE lekker waren om niet alles op te eten, ging de reis weer verder.
Hoe dichter we bij Phoenix kwamen, hoe warmer het werd. Het leek hier wel warmer dan in Death Valley dus bij het hotel sprongen we meteen in het zwembad maar we moesten er ook alweer snel uit want we hadden kaartjes besteld voor de wedstrijd van de Diamondbacks tegen Atlanta Braves (honkbal). Toen we de tickets ophaalden kregen we ook 2 vouchers voor bucketheads, en we hadden geen idee wat dat waren. Emmers voor op je hoofd?!
Maar het bleken hoedjes te zijn die je aan 2 kanten kunt dragen en ja als ik hem op heb, is het net of ik een emmer op m'n hoofd heb. Maar ja hun logo staat erop en geheel in beach night style had ik voor de bloemetjeskant gekozen voor bij m'n Hawaïaanse bloemenketting die we bij de ingang kregen. Helaas heeft de outfit niet geholpen want ze verloren.
Pech voor hun maar wij hadden een geweldige avond. De sfeer is echt super in zo een stadion, het publiek bestaat uit jong (zelfs baby's) tot oud, iedereen eet, drinkt, kijkt de wedstrijd en wandelt wat in de rondte. Alles gaat gemoedelijk en iedereen is vriendelijk. Had ik hier gewoond had ik meteen een seizoenskaart gehaald en stond ik uit volle borst mee te zingen,....1,2,3 and a strike....
Het is hier gewoon lekker kneuterig en geen F-Side taferelen, heerlijk!
Vandaag waren weer veel nieuwe ervaringen waarvan er 1 wel heel bijzonder...ik heb voor het eerst in m'n leven een hotdog gegeten!
Ik heb nog nooit de behoefte gehad om dat te proeven maar vond dat Chasefield stadion DE plek om een hotdog te bestellen en ik vond het lekkerrrrr!