Death Valley

We zijn aangekomen in Death Valley.
Het zou een rit kunnen zijn van 6 1/2 uur maar dat is dan zonder stil te staan bij alle mooie uitzichten onderweg.
Het eerste stuk bleek dezelfde route als die we gisteren hadden gereden maar ook de tweede keer blijf je je verbazen hoe mooi het allemaal is. De rit naar Death Valley is ongelooflijk mooi. De landschappen blijven alsmaar veranderen, van groene wouden, grijze rotsgebergte, zwart geblakerde bomen (bosbrand), blauwe meren, witte bergtoppen, rood gesteente om uiteindelijk in een geel gouden vallei uit te komen.
We bleven maar stoppen om van de uitzichten te genieten en elke keer denk je dat het niet mooier kan worden en dan toch...
En hoe cool is het dat je onderweg nog even sneeuwballen kan gooien in je korte broek!
André was weer op berenjacht maar helaas het werd weer een hert.
Voor Death Valley (in Bishop) gingen we nog naar een megamarkt, de Vons, en de dame bij de kassa gaf ons een Vons Club Card waarmee we forever korting krijgen als we boodschappen doen. Dus ga je op reis door Amerika, vraag de club card, kost niets maar bespaard veel (had nu al $7,00 korting en zoveel hadden we niet gekocht).
Zowel Bishop en de twee andere dorpjes waar je stapvoets door heen moet, zijn van die plekken waarbij je denkt; bestaat dit echt?! Ze hebben daar saloons in plaats van barretjes en ze zien er ook uit alsof een cowboy zo de deur uit kan stappen. Weet niet eens of het wel een dorp genoemd wordt of dat het gewoon een stukje bewoonde wereld heet en dan puur omdat het bewoond is maar verder in the middle of nowhere ligt.
Net voor Death Valley was er weer zo een foto moment maar eentje die ik net heb gemist om het plaatje compleet erop te krijgen. André was al uitgestapt en toen ik het portier van de auto open deed hoorde ik alleen maar; Wow!!! en een heeeeel hard geluid. Het bleek een straaljager te zijn die lager dan dat wij stonden, door de bergkloof vloog. Jammer dat ik het alleen maar hoorde, maar blij dat André het had gezien want daar gaat een jongenshart natuurlijk wel harder van kloppen.
En toen kwam er een heeeele lange weg en voorlopig hoefden we niet af te slaan dus de TomTom was stil maar de snelheidscontroleur die naast me zat liet wel af en toe van zich horen; denk om je snelheid!
De slang die overstak had dat volgens mij ook willen roepen maar helaas, dat gaat niet meer, hij is zo plat als een dubbeltje. Ik, die nog geen vlieg dood slaat omdat ik dat zielig vind, voelde me dus vreselijk dat ik een slang had plat gereden maar stoppen was geen optie want ik zou de airbags nooit meer zo netjes terug op z'n plek krijgen. 
Gelukkig dat de hagedis (of iets dat er op leek) nog wel snel opzij kon rennen want anders zou ik me volgens mij vrijwillig aanmelden bij een ranger voor dubbele moord.
Maar van rotgevoel naar geluksgevoel, bij zonsondergang door de vallei rijden, wauw!!!
Net voor 20.00 kwamen we aan bij het hotel en het licht was op z'n mooist (met geen flauw idee of het mooier kan maar voor mijn gevoel op z'n mooist.
En als je dan denkt dat het niet mooier kan, dan toch weer....zwemmen onder de sterrenhemel en je op laten drogen door de warme wind.
Volgens mij moet nu iemand 'CUT' roepen want ik denk dat deze scène in 1x volmaakt erop staat! It's a wrap!