dag 5 in Tokyo

Moeten we straks echt weg hier?! :(

Onze voeten zijn het er misschien niet helemaal mee eens maar wat is Tokyo toch een geweldige stad. Vandaag zijn we met de metro naar Shinjuku gegaan en ook al zijn we nog steeds in Tokyo, elke keer als je in een ander deel van Tokyo uit de metro stapt, is het weer een hele andere wereld. Dit deel van de stad stond vol grote warenhuizen, mega elektronica winkels en grote winkels met goedkope spullen. Goedkoop als in goedkoop en niet perse als in duurkoop. Maar je kunt er ook goed eten dus ‘s middags zaten we hier weer aan de sushi.

Na de sushi gingen we naar Tokyo Metropolitan Government Building waar je met de lift naar de 45e verdieping kunt om van het uitzicht over de stad te genieten. Je kunt hier gewoon gratis naar binnen en het is de moeite waard want ik hoef in dit geval niet te zeggen, het geld waard. 

Na helemaal moe gelopen te zijn, wilden we in het hotel even wat tasjes op onze kamer leggen om daarna weer door te kunnen gaan naar Odaiba. Maar André was ondertussen zo moe dat hij ineens een metrolijn erbij had bedacht en dat is dan lang zoeken. Uiteindelijk vroeg ik hem toch maar naar de kaart en konden we weer terug naar waar ik zei dat we naar beneden moesten. Maar ondertussen was ik ook te moe om dat nog terug te kunnen vinden dus het duurde even voor we die metro weer hadden gevonden.

Blij dat we onze kamer hadden bereikt maar met te veel zin om nog meer van Tokyo te ontdekken, liepen we een uur later het hotel weer uit. Tijd genoeg om uit te kunnen zoeken hoe we naar Odaiba moesten. Ik zag op het internet dat alles daar zo een beetje open was tot 21.00. Het was al 18.00 en donker maar voor ons betekende dat, we hebben nog 3 uurtjes om daar te komen en daar nog even te blijven, eten moest daarna dan maar.

Met een trein dat op wielen reed en geen bestuurder heeft, waren we binnen een half uur op Odaiba vanaf Shimbashi. Alleen de treinreis zelf is al leuk, het voelt alsof je in een bus zit maar hij gaat zo snel als een trein en gaat via het spoor alle stations af. 

Odaiba is een eiland en met de trein reden we over de Rainbow Bridge naar de overkant. Omdat het al donker was, was het misschien nog wel leuker om hier naar toe te gaan omdat de Skyline dan mooi verlicht is. Naast een replica van het Vrijheidsbeeld uit NY genoten we van het uitzicht op de stad Tokyo. Toen we op dat moment nog steeds dachten dat het goed was om aan het einde van de dag hier heen te gaan, draaiden we ons om, stonden we in een hele goede shoppingmall en baalden we dat we nog maar zo kort tijd hier hadden tot de winkels sloten. Alleen al voor honden en katten had je complete winkels! Walhalla!! Maar ik werd strak gehouden door André dus ik heb alleen het broodnodige gehaald voor onze Cuqui die we zelfs nog niet eens hebben ontmoet. Een halsband met een Minnie Mouse strik erop en 2 kauwspeeltjes. Dat werden er 3 toen André even wegkeek ;)

Uiteindelijk hebben we het winkelen gestaakt en zijn we naar het reuzenrad gelopen. Na een gigantische bewegende transformer te zijn tegen gekomen onderweg (grootste robot ter wereld), zijn we doorgelopen naar het reuzenrad om daar m’n angsten even te negeren en toch erin te gaan, hoe groot deze ook was. Je kon kiezen óf een bakje met enkel glas aan de bovenkant en een dicht bakje of een glazenbakje. Nou ik vond me al dapper genoeg dus we sloegen het glazen bakje over. Wat was ik blij met deze verstandige beslissing maar ook wel weer blij dat we erin zijn gegaan. 

We twijfelden om nog de Arcade hal in te gaan met achtbanen en al maar het was ondertussen 21.00 en we moesten nog eten en de koffers inpakken want morgen gaan we door naar Kyoto.

Onze eerste avondmaal in Tokyo werd tevens onze laatste avondmaal, Ramen bij Ichiran. Oh wat gaan we dit allemaal missen hier! Maar onze lijven gaan morgen heel blij zijn als ze morgen mogen ontspannen.