Dag 7 in Kyoto

14 september 2018 - Kyoto, Japan

Vandaag zijn we aangekomen in Kyoto. Onze stad voor de komende 3 dagen. Vanmorgen was alles nog zen, hier weer een stuk drukker maar lang niet zo druk als in Tokyo. 

Toen we wakker werden, zag ik alles troebel en ik weet het aan het feit dat alle afvalstoffen m’n lichaam hadden verlaten na al dat vulkanische water. Ik stond op en wilde m’n lenzen in doen en dacht ineens ?! heb ik ze gister wel uitgedaan? Ik was gister zo moe (zag ik later ook toen ik m’n verslag van gister zag, vol fouten) en ik zag nergens m’n lenzenbakje. Waar had ik die dan gelaten? Gelukkig is alles erg overzichtelijk in zo een lege kamer als waar wij sliepen dus het kon enkel in m’n tas zitten. Toen ik m’n lenzenbakje had gevonden, zaten daar inderdaad geen lenzen in en werd m’n troebele zicht dus niet veroorzaakt door het ontgiften maar doordat m’n lenzen waarschijnlijk vacuüm aan m’n ogen zaten. Gelukkig kreeg ik ze heel makkelijk uit en heb ze maar even uitgelaten ipv ingedaan.

Douchen/baden doe je hier in de Onsen daarom hadden we in onze eigen kamer ook geen badkamer en lagen we daarom om 7.00 alweer heerlijk in de openlucht in het warme water. Ik kwam er weer uit als een Japanse Makaak met m’n rode hoofd maar het was weer heerlijk! Ik snap die aapjes wel die de hele dag in het warme water vertoeven, had dit aapje ook gedaan als we niet om 8.30 bij het ontbijt verwacht zouden worden.

Het ontbijt was weer heel bijzonder en heel uitgebreid. Bouillon met tofu pruttelend in een keteltje, zalm, garnaal, miso soep, blaadjes zeewier waar je je eigen sushi mee kon draaien met zuur en rijst, een ei dat in de olie lag, te veel om op te noemen en een grote pot thee. Maar hoe bijzonder het ook allemaal was en we hadden dit ontbijt zeker niet willen missen, wat wij wilden was koffie!! Maar dat was er niet. 

Na het ontbijt hebben we onze eigen kleren weer aangetrokken en zijn er naar de receptie gegaan om uit te checken. De conciërge die ons gister stond op te wachten, zou ons naar het station brengen vanaf waar we verder konden met de trein. Dat scheelde nogal want de terugweg ging daardoor erg vlot. We hebben er 1 uur overgedaan om bij Kyoto Station te komen en dat terwijl het gister een wereldreis leek om bij de onsen te komen. Onderweg zagen we ook de schade aan het spoor, palen met de kabels hingen schuin en heel veel bomen waren omver, veelal dwars over het spoor. We hadden hier niet 1 week eerder moeten zijn, wat moet het eng geweest zijn hier tijdens de tyfoon. 

Maar deze lieve man bracht ons naar het station van waar de treinen nog wel reden.  Dat wordt straks trouwens ook nog een uitdaging met de terugvlucht want het vliegveld van Osaka is ook nog steeds onbegaanbaar dus we hebben al te horen gekregen dat onze terugvlucht is geannuleerd maar we weten nog niet vanaf welk vliegveld we dan terug naar Nederland vliegen. Maar ja, we hebben nog even en misschien nog iets langer dan even.

Bij Kyoto Station namen we een taxi naar ons hotel. Ook dit wordt de toeristen weer erg makkelijk gemaakt. Je kunt in de rij staan om gewoon een taxi te nemen maar je kunt ook in een rij staan waarvan je zeker bent dat de taxi chauffeur Engels spreekt. De Foreign Friendly taxi en nee, je betaald geen Yen meer! Ik houd toch zo van dit land! 

Het was nog te vroeg om in te checken maar we konden onze bagage ook hier gewoon achterlaten en vast Kyoto verkennen. De receptioniste, een Peruaanse die voor de liefde naar Japan is verhuisd en hier nu al 15 jaar woont, gaf ons een blaadje met de plekken waar je zeker heen moet als je hier bent en welke bussen daar heen gaan. Omdat we toch nog geen doel hadden voor vandaag hebben we maar de eerste de beste bus gepakt met een nummer dat op dat blaadje stond om er ineens achter te komen dat we wéér hetzelfde deden als gister en we misschien weer de verkeerde kant opgingen! Maar gelukkig, we zaten in de goede bus. Uiteindelijk zijn we uitgestapt bij het Nijo-Jo Kasteel dat vroeger bewoond werd door de keizer maar in 1939 aan de stad is gegeven en nu wereld erfgoed is. Één deel was afgesloten, wederom door de tyfoon die schade heeft aangericht maar in het andere gedeelte kon je wel naar binnen. Bij de ingang moest je je schoenen uitdoen en door de Nachtegaal-gangen liep je langs alle vertrekken. Pas na een tijdje was er op een bordje te lezen waarom de gangen zo heten, daarvoor vraag je je af wat dat geluid is dat je steeds hoort. Onder de houtenvloer zitten ijzerenklemmetjes die bewegen als je op de vloer loopt en dit geeft het geluid van een zingende Nachtegaal. Geen idee of een Nachtegaal echt zo een geluid maakt maar als je in de stad bent opgegroeid herken je enkel het geluid van de duif.

Ondanks dat we zo ontspannen terug zijn gekomen waren we te moe om verder nog iets te ondernemen dus zijn we met de bus naar het hotel gegaan. Onze koffers stonden al op de kamer te wachten en ons mooie grote bed voor de komende 3 nachten ook. Wauw!! Een bed van ik denk 2,5 bij 2,5 meter die zo uitnodigde om te liggen dat we even uurtje hebben genomen om bij te komen.

Ondertussen was het nat en donker buiten maar dat hield ons niet binnen. Door de straten van Gion (de wijk waar ons hotel bevindt) zijn we op zoek gegaan naar een lekker restaurant maar zonder voor te bereiden waar we moeten zijn om lekker te eten, is dat knap lastig want er zijn hier zoveel restaurantjes en veelal achter een dichte schuifdeur. Op de gok en de geur zijn we ergens naar binnen gegaan en dat werd beloond met heerlijke Yakisoba (gebakken soba noodles). Het restaurantje was erg klein met 2 tafels en een bar waar wij aanzaten. Je eten werd bereid door de kok en het geprepareerde eten werd op een warme plaat voor je gelegd zodat je steeds op een klein bordje kon opscheppen van de plaat en je eten dus warm bleef. Na het eten hebben we nog een hoorntje met Matcha softijs gehaald en voldaan liepen we terug naar het hotel.

Het hotel waar we verblijven heeft beneden een spa en die is open tot 01.00. Het is nu pas 22.00 dus we kunnen nog in het warme bad gaan liggen voordat we gaan slapen. Wat zeg ik, kunnen? We gaan nog even in het warme bad liggen voor we gaan slapen! Konbawa allemaal!

5 Reacties

  1. Jérome Puyenbroek:
    14 september 2018
    Dierbare Conchita en André,

    Als jullie reisverslag in een gids zou verschijnen dan wil iedereen naar Japan! Wat een reis,en wij maar genieten van ons gehaktballetje met jus....
    Benieuwd naar de volgende dagen.

    jérome/bernadette
  2. Magda:
    14 september 2018
    Ik geniet ook van je reisverhaal en wacht op je volgende reisverslag.
  3. Beltran:
    15 september 2018
    verhaal is weer prachtig ,de fouten in dag 6 waren mij ook opgevallen maar nu begrijp ik het na het lezen van deze dag neem ik aan dat alles weer goed is
  4. Beltran:
    15 september 2018
    vosotros vais a conocer mas las comidas japonesas que lo japoneses del pais pero mientras sean buenas continuar comiendo yo creo que no engordan
  5. Sonita:
    17 september 2018
    Heerlijk om je verhalen te lezen😘